ایراسین

کدام سیاست تقسیم سود درست است؟

تولید در آزمون تقسیم سود

سیاست تقسیم سود زمانی اثربخش است که میان بازده نقدی کوتاه‌مدت و سرمایه‌گذاری بلندمدت تعادل برقرار شود. در صنایعی چون فولاد، نگهداشت سود برای طرح‌های توسعه‌ای با بازده بالا، نه‌تنها ارزش ذاتی سهام را افزایش می‌دهد، بلکه وابستگی به منابع پرهزینه را کاهش می‌کند. تصمیم درباره درصد سود باید مبتنی بر تحلیل و ظرفیت رشد باشد، نه فشارهای مقطعی بازار.

نبرد قدرت در بالادست زنجیره تامین

در سال ۲۰۲۵، مفهوم «ریسک عمودی» (Vertical Risk) به دغدغه‌ای جدی در زنجیره جهانی تأمین کالا تبدیل شده و تأثیر عمیقی بر سیاستگذاری‌های کلان، موازنه قدرت اقتصادی و حتی منازعات ژئوپلیتیک بر جای گذاشته است.

حکمرانی عدم‌قطعیت‌ها در اقتصاد جهان

در سال جاری، یکی از اقدامات مهم و راهبردی بانک مرکزی اروپا، کاهش نرخ بهره به میزان ۲۵ واحد پایه بود؛ تصمیمی که با هدف مقابله با فشارهای فزاینده ناشی از تشدید تعرفه‌های تجاری آمریکا و گسترش جنگ‌های تجاری جهانی اتخاذ شد.

بازنگری در سیاست‌گذاری بازار سرمایه ایران؛

از توزیع سود تا تامین مالی توسعه

در کشوری که زیرساخت‌های اقتصادی آن زیر فشار تورم، نوسانات سیاسی و تحریم‌های خارجی در نوسان است، بازار سرمایه نقشی دوگانه پیدا کرده است؛ از یک‌سو، بستری برای تأمین مالی شرکت‌ها و موتور رشد اقتصادی، و از سوی دیگر، پناهگاهی برای سرمایه‌های مردمی که از تلاطم‌های بازار ارز، مسکن و طلا گریزان‌اند. در این میان، پرسش بنیادینی پیش روی سیاست‌گذاران، فعالان بازار و سهامداران قرار دارد: آیا بازار سرمایه، به‌ویژه در حوزه صنایع راهبردی، باید همچنان سودمحور باقی بماند؟ یا زمان آن فرارسیده که افق نگاه بازار، از "تقسیم سود نقدی" به "خلق ارزش بلندمدت" تغییر یابد؟

فولادمبارکه از ابزار نوین مالی رونمایی کرد؛

تأمین آتیه بازنشستگان با صندوق جدید

احیای اقتصاد با مدل بانوی آهنین

هنگامی که مارگارت تاچر در سال ۱۹۷۹ سکان هدایت بریتانیا را به دست گرفت، اقتصاد کشور در وضعیتی اسفناک بود. تورم لجام‌گسیخته، رکود عمیق، اعتصابات گسترده اتحادیه‌ها و صنعتی صنعتی ورشکسته تصویری تیره از آینده ترسیم کرده بودند.