پایگاه‬ خبری‬ تحلیلی‬ ایراسین، او با استفاده از ابزارهایی چون تحریم، تعرفه‌های تجاری، خروج از پیمان‌های بین‌المللی و تهدید به قطع حمایت از نهادهایی مانند صدای آمریکا و سازمان جهانی بهداشت، تلاش کرد تا منافع آمریکا را در چارچوبی صرفاً ملی‏‏‌گرایانه بازتعریف کند.

ترامپ به درستی متوجه نابرابری در وابستگی‌های متقابل میان آمریکا و دیگر کشورها شده بود، اما در بهره‌گیری از این مزیت، دچار افراط شد. او روابط میان‏‏‌کشوری را به معامله‌هایی کوتاه‏‏‌مدت فروکاست و بی‌اعتمادی میان شرکای دیرینه آمریکا را افزایش داد. قدرت نرم آمریکا - یعنی توانایی آن در جذب دیگران از طریق ارزش‌ها، فرهنگ، دیپلماسی و نهادها - یکی از ارکان اصلی رهبری این کشور پس از جنگ جهانی دوم بوده است. ترامپ با بی‌توجهی به این جنبه، بیش از آنکه موقعیت آمریکا را تقویت کند، آن را تضعیف کرد. اگر ایالات متحده بخواهد همچنان نقش رهبری جهانی خود را حفظ کند، باید به جایگزینی افراط‏‏‌گرایی ملی‏‏‌گرایانه با راهبردی ترکیبی از قدرت سخت و نرم بیندیشد—راهبردی که بر ائتلاف‏‏‌سازی، نهادهای بین‌المللی و ارزش‌های مشترک جهانی تکیه دارد.